Vietnam project

“Het gemis aan een adekwate omgeving heeft Roland Van den Berghe er in ieder geval toe aangezet voor zijn kunst een eigen omgeving te vinden. De kunstenaar creëerde met zijn participatie-projecten een eigen 'plek' én ongewild een eigen 'publiek'. Een tekenend voorbeeld hiervan is het zogeheten Vietnamproject, dat plaats vond en verwerkelijkt werd d.w.z. tot concrete werken leidde in 1979-80. Op de foto is een man te zien temidden van puinhopen. Van den Berghe zegt er zelf het volgende over in een interview, dat ik hem in 1985 afnam: 

Dit is de directeur van het Bach Mai-ziekenhuis in Hanoi, waar de kerstbombardementen in 1972 zijn geweest. Twee keer achter elkaar is dit ziekenhuis platgebombardeerd, op Kerstnacht. Ik heb die man ontmoet en de filmpjes gezien die de dokters hebben gemaakt tijdens de bombardementen, van het instorten van het gebouw, en zieken en zieken- huisbedden die naar beneden schoven en gleden. (...) Hier is iets ongelofelijks (...) gebeurd. Ik was met een negental Nederlanders in Vietnam. Na de Chinese invasie in Vietnam moesten die mensen van het Medisch Comité en Comité Twee daar gaan kijken hoeveel er beschadigd was van het materiaal dat zij aan Vietnam hadden geleverd, röntgenapparaten en dergelijke. De reis duurde drie weken en al die tijd hebben die mensen tegen mij als een leugenaar aangekeken die op krukken liep maar in feite niets aan zijn been had. De Vietnamese mensen hielpen mij de bus uit, hielpen mij de trap op, en zo verder. Maar op de dag dat wij een bezoek brachten aan het Bach Mai-ziekenhuis, hebben een aantal mensen uit dat reisgezelschap besloten om de krukken die ik had meegenomen naar Vietnam, te overhandigen aan de directeur van het Bach Mai-ziekenhuis als symbool van solidariteit of medegevoel met dat drama in Hanoi. Dit was door mij niet geregisseerd, maar is als het ware ontstaan uit die drie weken 'leugen' van mij.