Bommentapijt 

“De snel opeenvolgende naamsveranderingen van het bommenproject tonen aan hoe intensief Van den Berghe zich met dit thema bezighoudt. Begonnen in 1972 onder de cynische term "Our friendly bombs", noemt hij het project het jaar daarop "Tapijt te huur" (Rug for rent), en in een van onze laatste gesprekken komt hij met de meer historiserende naam "Step by step rug making" op de proppen. Om praktische redenen is het dan echter niet meer mogelijk of zelfs wenselijk deze nieuwe titel aan de tentoonstelling te geven.

In de fase van "Our friendly bombs" worden op verschillende plaatsen in New York, bijvoorbeeld in de Lower East Side of onder aan de roltrappen van Grand Central Station, kartonnen platen, elk van 100 x 100 cm, op het wegdek gelegd en met tape daaraan bevestigd. Tussen het wegdek en de kartonnen plaat ligt een stuk schilderslinnen, eveneens met afmetingen van 100 x 100 cm. In het geribbelde karton is in de vorm van een bom een ruimte (sjabloon) uitgesneden. De uitgespaarde ruimte, waaronder dus nu het linnen tevoorschijn komt, is ingesmeerd met Mixtion, een lijm die ook voor fresco's gebruikt wordt en die 12 uur zijn kleefkracht bewaart. Doordat er mensen overheen lopen, ontstaan er afdrukken op het canvas met stof van de straten van New York.

Wanneer het ribbelkarton van het canvas wordt afgehaald, komt het bomschilderij tevoorschijn. Anonieme mensen nemen op deze wijze min of meer onbewust deel aan de vervaardiging van projectielen, vernietigingswapens. Het is deze "Aufklärungs"-taak ten aanzien van de anonieme gewrichten in onze maatschappij die in al de activiteiten van Van den Berghe van betekenis is. We zouden in dit verband dan ook zeker van een educatief kunstenaarschap kunnen spreken, als het woord "educatief" een wat ludiekere en meer provocerende gevoelswaarde zou bezitten.

Er zijn twee soorten bommen: de Amerikaanse bom, mannelijk, en de Europese bom, vrouwelijk. Dit laatste projectiel onderscheidt zich van het eerste doordat het in Europa gemaakt is en het twee bompunten heeft. Deze "vriendelijke bommen" heeft Van den Berghe ook wel boemerangbommen genoemd: ze keren terug naar de plaats waar ze geproduceerd zijn. Ze zijn vriendelijk in zoverre ze niet kunnen ontploffen; ze zijn daarentegen explosief in de mate dat ze bijdragen tot bewustwording van wat oorlogsgeweld ver van huis in feite betekent.